بای بسم الله

برای دیدن عکس در اندازه واقعی بروی آن کلیک کنید

بعد از هزارو سیصد وچهل وچند سال از خود پرسیده ای که چرا اینان خود را « راهیان کربلا»  نامیده اند ، با این همه شیدایی که گویا هنوز قافله سال شصت ویکم هجری قمری به بیابان نرسیده است ؟

مگر آنان سر مبارک امام عشق را بر فراز نیزه ندیده اند ؟

مگر شفق را ندیدهاند که چه سان در خون نشسته است؟

مگر بوی خون را نشنیده اند ؟....وبر علم هایشان نوشته اند : کل ارض کربلا وکل یوم عاشورا !

مگر کربلا از سیطرهء زمان  ومکان خارج است که همه جا کربلا و همهء‌روزها عاشورا ؟

مرا ببین که در پیشگاه ولایت سخن از زمان ومکان میگویم ! زمان و مکان « نسبت » است و برای آن که جوار مطلق ، از بلتدای اعراف بر عالم وجود می نگرد ، اینجا در پیشگاه ولایت ، سخن از زمان و مکان گفتن بی خردی است .

کربلا قلب زمین است وعاشورا قلب زمان .یعنی اصلا کربلا مطلق زمین است وعاشورا مطلق زمان ، وزاه های آسمان از اینجا شروع می شود ؛

از اینجا دروازه ای به عالم مطلق گشوده اند .

می پرسی که از متناهی چگونه می توان راهی به سوی متناهی جست ؟ این سرالاسرار خلقت است وگویی تقدیر اینچنین رفته است که اسرار ، اگر چه به بهای سرباختن حسین علیه السلام ، فاش شود .

◘

طرفه  خراب ابادی است این سیاره زمین ، که از آن دروازه هایی به سوی نامتناهی گشوده اند: بیت الله ، حبل الله . کلام الله و.....ثارالله .

اقمار منطومه شمس ایمان را ببین آنجا در طواف بیت الله که حصن ولایت است وحرم امن لااله الاالله .

آنجا سایهء‌ بیت المعمور است وزمین و آسمان در این نا کجا آباد به هم می پیوندند ؛

یعنی از آنجا،  فراتر از نسبت ها ،

دروازه ای به عالم اطلاق گشوده است وولی مطلق باید از این باب پای به عالم خاک گذارد ؛

یعنی علی علیه السلام باید در خانه کعبه متولد شود .

امام روح قبله وباطن بیت الله است ، اما وااسفا که ظاهر گرایان از کعبه نیز تنها سنگهای آن را می پرستند .

طرفه خراب آبادی است این سیاره زمین ... که در طواف شمس به سفری آسمانی می رود . هیچ از خود پرسیده ای که مقصد این سفر آسمانی کجاست ؟ زمین در طواف شمس است و شمس را نیز شمسی دیگر است که بر گرد آن ط.اف می کند وشمس شمس را نیز شمسی دیگر ؛

و همه در طواف شمس عشق ، مشکات ،نخستین، ولی مطلق. آه .... در یافتم ؛ مقصد این سفر آسمانی تویی .

مقصد تویی وآنان تو را رها کرده اند و برگرد دیواره هایی سنگی می چرخند!

ای همسفر ! اینجا حیر تکده عقل است ، بر گردهء زمین ،

در سفری آ سمانی با کهکشان ها،

در سفری آسمانی که مقصدش با اوست؛

 سید شهیدان اهل قلم  مرتضی آوینی